Radzenie sobie ze stresem i zapobieganie wypaleniu zawodowemu

Na wyższym poziomie powoduje je szeroko rozumiany stres, który człowiek przeżywa w życiu prywatnym, w pracy i z którym nie może sobie dać rady. Choć stara się jak potrafi, po jakimś czasie traci siły i motywację. Poddaje się i zaczyna mieć problemy w wielu obszarach. Nie zawsze potrafi nawet taki stan u siebie zdiagnozować.

Bardzo trudno radzić sobie samemu z brakiem akceptacji samego siebie. Człowiek odczuwa różnicę między tym kim ktoś jest, a kim chciałaby być albo powinien jego zdaniem być. Przeżywa to silnie.  Co ciekawe w takich sytuacjach mamy nierzadko niefunkcjonalne zachowania, nawyki. Ze wszystkich sił pragniemy coś zmienić, ale tak naprawdę wciąż robimy to samo, albo pomagamy sobie w niewłaściwy sposób. Obwiniamy się jeszcze bardziej, spada nasze poczucie wartości i tracimy nadzieję. Pojawia się apatia, złość, zniechęcenie, a nawet agresja. Nie mówiąc już o tym, że taki długotrwały stan może prowadzić do nieodwracalnych zmian w naszej psychice.

Wypalenie zawodowe to często również problem pracowników, których praca nie cieszy się społecznym poważaniem, którzy nie odczuwają satysfakcji ze względu na wymagające zadania bądź niskie uposażenie.

Podobne problemy spotykają także pracowników o dużych potrzebach poznawczych i ambitnych. Takich, którzy chcą się rozwijać, zwiększać swój zakres odpowiedzialności, brać udział w ciekawych projektach oraz awansować. To oni pracują ciężej niż inni. To oni zapominają o ich własnym życiu prywatnym i pasjach.

• • • W życiu towarzyskim pojawia się czasami mało zauważana na początku, nie lubiana przez innych „sztywność”. Ludzie mają w zwyczaju spotkać się, pośmiać, porozmawiać o niczym. Czasami godzinną rozmowę w grupie można podsumować jednym zdaniem. Nie przeszkadza to jednak nikomu. Chcemy spędzać czas na zwykłej relaksującej konwersacji. Problemy przedstawiać żartobliwie. Tymczasem osoba dotknięta syndromem zaczyna być zbyt rzeczowa, poważna, merytoryczna. Traci niezbędny luz, poczucie humoru i dystans. To jej wcale społecznie nie pomaga i nie jest tego zazwyczaj w ogóle świadoma. Nikt nie domyśla się też, że ten uczestnik spotkania ma postępujący problem i wymaga pomocy.
    • Pojawia się uczucie stopniowego wyczerpania i ciągłego zmęczenia. Brakuje energii, koncentracji, dochodzi senność. Trudno wypocząć w weekend, a po urlopie ten stan szybko powraca.
    • Brak energii i pewnie nieuświadamiane zmiany w komunikowaniu się z ludźmi powodują, że osoba zaczyna trochę odchodzić na obrzeża grupy i nie angażuje się w dodatkowe inicjatywy w pracy. Wycofuje się powoli z życia towarzyskiego. Coraz mniej ma pasji i radości dnia codziennego. Nie wypada tak inteligentnie i kreatywnie jak by tego chciała.
    • Pojawia się agresja, niechęć do współpracy, konflikty, negowanie punktu widzenia innych ludzi.
    • Praca zaczyna zajmować coraz więcej czasu, a życie prywatne coraz mniej. Mimo dłuższej pracy, jej efekty wcale nie są wyjątkowe.
    • Słabsza wydajność w pracy i pogorszenie kontaktów ze współpracownikami i klientami powoduje postępującą degradację relacji interpersonalnych. Osoba nie jest tego wszystkiego świadoma i walczy o poprawę tej sytuacji. Nie wie jednak jak to robić. Brakuje jej coraz bardziej pomocy i wsparcia. Nie ma nawet pełnej świadomości, co się z nią dzieje. Ma wokół siebie coraz więcej wrogów. Zaczyna mieć duże wahania nastrojów.
    • Taka sytuacja sprawia, że organizm zaczyna coraz bardziej reagować psychosomatycznie. Pojawiają się różnego rodzaju problemy zdrowotne. Częstsze przeziębienia, problemy ze snem, problemy żołądkowe i wiele innych. Ciało nie wytrzymuje długotrwałego okresu wołania o pomoc. Zwiększa się absencja w pracy, pozorowanie pracy, narzekanie, zniechęcanie innych…
    • Po długim okresie takiego stanu człowiek wchodzi w fazę desperacji. Ulgę przynosi alkohol, narkotyki, różnego typu radykalne, czy ryzykowne zachowania.
    • Warto rozejrzeć się wokół. Problemy choćby z nadużywaniem alkoholu ma coraz więcej ludzi. Dotyczy on celebrytów, wielu osób znanych, cenionych oraz na eksponowanych stanowiskach. Po prostu tam, gdzie nawarstwiają się czynniki stresowe.
    • W końcu nałogi wpychają wypalonych ludzi jeszcze głębiej w kłopoty. Nie są akceptowani, tracą pracę, rodzinę, łamią sobie karierę, popadają w konflikt z prawem. Czasami w świadomości osoby w tym stanie jedynym wyjściem staje się samobójstwo…

Przedstawiony, przykładowy scenariusz może być oczywiście dla każdego nieco inny. Nie zmienia to jednak faktu, że nieświadomemu narastania swojego syndromu koledze, czy pracownikowi można zawczasu pomóc. Kiedy syndrom się w pełni rozwinie, pomóc mogą zazwyczaj tylko specjaliści.

Choć wiele firm stawia na efektywność pracy, problemowi pierwszych symptomów zbliżającego się wypalenia zawodowego nie zawsze poświęca się wystarczająco dużo uwagi.

• • • Odmieniające jakość życia 1- dniowe szkolenia otwarte dla osób prywatnych
    • Pełna wsparcia, praktycznych ćwiczeń i skutecznych narzędzi praca indywidualna z osobami, które wykazują początkowe symptomy. Jako kontynuacja szkolenia, bądź pomoc osobista

Zajęcia prowadzone są przez doświadczonego psychologa, certyfikowanego trenera i praktyka. Oparte są na osobistym doświadczaniu, odkrywaniu prawidłowości, wyciąganiu wniosków i ich generalizacji. Proponujemy odrobinę teorii oraz dużo niezwykle praktycznych ćwiczeń. Jestem przekonany, że uczestnicy wyjdą z zajęć bardzo pozytywnie zaskoczeni i zadowoleni z otrzymanych umiejętności radzenia sobie w wielu trudnych sytuacjach.

Serdecznie zapraszam

Zbigniew Jara